Ένα από τα μεγαλύτερα νοητικά άλματα της σύγχρονης εποχής είναι η πεποίθηση ότι ο φεμινισμός αποτελεί ένα αριστερό και "ανατρεπτικό" κίνημα, θέση η οποία είναι δυνατόν να "δικαιωθεί" μόνο μέσω της θεοποίησης της εργασίας και του "φτυσίματος" στην κυριολεξία του θεσμού της οικογένειας. Ο φεμινισμός από τα γεννητούρια του διεκδίκησε το "δικαίωμα της εργασίας για την γυναίκα", η οποία ζούσε μέσα στην "σκλαβιά" του σπιτιού, υποταγμένη στον "καταπιεστή" άνδρα. Σύμφωνα με αυτήν την ιστορική διαλεκτική, κάθε γυναίκα που άνοιξε ποτέ σπίτι με έναν άνδρα "εξαναγκάστηκε" από την στιγμή που ο δεύτερος βρίσκεται σε μια "θέση ισχύος" λόγω του φύλλου του. Εκτός από αυτήν την τραγική "ερμηνεία" των ανθρωπίνων σχέσεων, σε πρακτικό επίπεδο, η συμμετοχή των γυναικών στην παραγωγική διαδικασία υπερδιπλασίασε το εργατικό δυναμικό και έριξε κατακόρυφα τα εισοδήματα, με αποτέλεσμα ένα νοικοκυριό να μην μπορεί πλέον να σ